UPADŁOŚC KONSUMENCKA – ZMIANY W PRZEPISACH

Upadłość konsumencka jako instytucja pozwalająca na redukcję lub umorzenie całości zobowiązań osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej została wprowadzona w ustawie Prawo upadłościowe i naprawcze w 2009 roku. Z uwagi na problemy w stosowaniu tych przepisów w praktyce oraz trudności w spełnieniu wszystkich przesłanek do rozpoczęcia procedury upadłościowej przez osoby składające wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej, ustawodawca postanowił znowelizować przepisy upadłościowe. Z dniem 1 stycznia 2015 roku weszły w życie nowe przepisy ustawy Prawa Upadłościowego i Naprawczego, ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych dotyczące upadłości konsumenckiej.

Należy przede wszystkim wskazać, że nowe przepisy są bardziej korzystne dla konsumentów niż poprzednie, dość rygorystyczne regulacje prawne. Jedną z istotniejszych zmian jest obniżenie opłaty od wniosku o ogłoszenie upadłości z 200 zł do 30 zł. Nowelizacja wprowadza również uproszczoną treść wniosków o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Zgodnie z nowym art. 491⁷ ust. 3 pr. up. i n. „w szczególnie uzasadnionych przypadkach sędzia-komisarz przyznaje syndykowi zaliczkę na pokrycie kosztów postępowania oraz zarządza jej niezwłoczną wypłatę tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.” Taka „pożyczka” ze strony Skarbu Państwu ma być spłacana z majątku dłużnika, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach może być nawet całkowicie „darowana”. Natomiast jeżeli w skład masy upadłości wchodzi lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny, istnieje możliwość zawarcia porozumienia z wierzycielem w celu zatrzymania mieszkania. Jeżeli nieruchomość zostanie jednak sprzedana wówczas dłużnik, zgodnie z art. 491¹³ ust. 1 pr. up. i n. uzyska możliwość wydzielenia mu kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości odpowiadającej przeciętnemu czynszowi najmu lokalu mieszkalnego w tej samej lub sąsiedniej miejscowości za okres od 12 do 24 miesięcy w celu zapewnienia potrzeb mieszkaniowych upadłego. We wcześniejszej regulacji przedmiotowa kwota odpowiadała jedynie wysokości rocznego czynszu. Nowością jest również możliwość umorzenia zadłużenia upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli, jeśli sytuacja osobista upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że nie byłby on zdolny do dokonania jakichkolwiek spłat (art. 491¹⁶ ust. 1 pr. up. i n.). Takimi sytuacjami może być np. ciężka choroba czy śmierć jedynego żywiciela rodziny.